'In mijn arrogantie dacht ik dat ik kon kijken. Die hoogmoed heb je nodig als kunstenaar. Maar in een periode dat ik regelmatig met vogelkenners in bos en hei wandelde, bleek ik geheel opnieuw te kunnen beginnen met leren kijken. Mijn landschap werd voor altijd veranderd, want nu gevuld met vogelnamen. De vraag drong zich aan mij op: Wat zie ik nu niet? Hoeveel beroepen en bezigheden bestaan er die een kijk-grammatica kennen? Leeft iedereen in een wereld waarin hij meer niet dan wel ziet? En zijn kunstenaars daarop een uitzondering?´
Esther Polak
Stichting Beelddiktee werd in 2004 opgericht door kunstenaar Esther Polak. Zij merkte dat zij zich in haar projecten bij uitstek interesseert voor een bepaald soort onderzoek: onderzoek naar de technisch, sociaal of cultureel gemediëerde waarneming.
Deze mediatie vormt een selecterende bril, of zeef, tussen ons en de werkelijkheid.
Soms is deze bril taal (pas als je iets een naam kunt geven kun je het zien) soms een techniek (wie ooit door een microscoop gekeken heeft ziet de werkelijkheid nooit meer hetzelfde), soms een cultuur (wie opgegroeid is in een cultuur die belang hecht aan een schone stoep, ziet vuil altijd en onmiddellijk liggen) De bril zelf echter is gewoonlijk onzichtbaar, alleen als wij van de ene wijze van waarnemen op de andere overgaan, worden wij ons ervan bewust.
De Stichting stelt zich ten doel kunst- en culturele projecten te ondersteunen die het onderzoek naar deze mediatie zelf als integraal onderdeel van het concept hebben verklaard. Immers alle goede kunstwerken maken gebruik van de een of andere bril, of maken haar zichtbaar, maar meestal gebeurt dit op een intuïtieve of onbewuste manier. Daar is niets mis mee, maar Stichting Beelddiktee wil zich bij uitstek richten op projecten waarvoor het zichtbaar maken van die mediatie zo�n integraal onderdeel is van het concept, dat ontwerpbeslissingen hieraan getoetst kunnen worden.
|